Οι Λέξεις Αντιστέκονται - Ανακαλύψτε τις....

"Ευαίσθητε δέκτη των κοινωνικών κραδασμών, είναι καλό που φόρτωσες τις λέξεις σου στα χάρτινα καραβάκια και τις άφησες ν ' ανοιχτούν στο πέλαγος..."

Οι Λέξεις Αντιστέκονται είναι μια ποιητική συλλογή η οποία αποτελείται από πενήντα τρία ποιήματα γραμμένα στα χρόνια της κρίσης.

Είναι ποιήματα με υπαρξιακά, κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα που αντανακλούν το κλίμα της εποχής των μνημονίων. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Το βιβλίο εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2018, από τον εκδοτικό οίκο Χάρη Πάτση

Η ποιήτρια Έμμα Τσιβρά προφέρει δωρεάν το βιβλίο της σε γονείς παιδιών, μέσα από τον Πανελλήνιο σύλλογο " Ο ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΖΩΗΣ".

Ευαισθητοποιημένα και συνειδητά ή ποιήτρια καταθέτει το έργο της σε όποιον απευθυνθεί στο mail: info@palmosneaszois.org.gr

Η ΔΩΡΕΑΝ προσφορά της κας Τσιβρά ισχύει μέχρι 15 Ιανουαρίου 2019 και θα μπορείτε να παραλάβετε το αντίτυπο σας από τα γραφεία του συλλόγου μέχρι εξαντλήσεως των βιβλίων




Κριτικές στο βιβλίο της Έμμας Τσιβρά «Οι λέξεις αντιστέκονται»
(Ποιήματα γραμμένα στα χρόνια της κρίσης)


Μιχάλης Δελησάββας, ποιητής


Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ποίηση βγαλμένη μέσα από την εποχή
και τις καταστάσεις που ζούμε, ιδωμένες μέσα από το ατομικό, προσωπικό σας πρίσμα. Μια ποίηση με σταθερές και κατασταλαγμένες απόψεις, που πολύ εύκολα αναγνωρίζονται ως αποκτημένες «με καιρό και με κόπο» όπως θα έγραφε ο μεγάλος μας Σολωμός.
Τα ποιήματά σας στις ''Λέξεις'' είναι γραμμένα με σκέψη ορθή, είναι εμπνευσμένα, αποπνέουν ήθος και ανάταση .
Αυτό εγώ το θεωρώ πάρα πολύ θετικό, όταν ο μέγας Ελύτης στα «Ανοιχτά Χαρτιά» του, έγραφε «ε, όχι πιά λουλούδια και φεγγάρια, άλλαξαν οι εποχές».


Αλυσανδράτου Αικατερίνη, ποιήτρια

Με την πρώτη της ποιητική συλλογή, η Έμμα Τσιβρά βρίσκει τη δύναμη να ορθώσει το ανάστημά της στο κατεστημένο. Σε μία εποχή απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής επιμένει να οραματίζεται έναν καλύτερο κόσμο. Καταγράφει το ζοφερό κλίμα της εποχής της, στηλιτεύοντας την αδικία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις παθογένειες του συστήματος, που οδήγησαν τους Έλληνες στην απόγνωση. Κυριαρχούν έντονα συναισθήματα ενώ ο λόγος είναι λυγμικός, ενίοτε σπαραχτικός.
«Η κραυγή μου υψώνεται εκεί
στα σύνορα της μοναξιάς»
Η απόγνωση κυριαρχεί στους στίχους της, όμως η ίδια κάνει την υπέρβασή της, αγωνίζεται για τις αξίες της με πάθος, περνώντας πολλά μηνύματα στον αναγνώστη. Πιστεύω ότι ο δημιουργός σε οποιασδήποτε μορφής τέχνη πρέπει να έχει άποψη, να υπηρετεί την αλήθεια και να φωτίζει τα κακώς κείμενα.
«Πληγώνει η αναμονή, όμως εμείς θα καρτεράμε»
«Φώναξε, ξόδεψε ένα στήθος θυμό. Μα μην πετάξεις τ’ όνειρο.»
Οι στίχοι της είναι εύγλωττοι, αγωνιστικοί, ελπιδοφόροι. Εύχομαι να βρουν γόνιμο έδαφος για να μπορούμε να ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο, δίκαιο και ιδανικό.



Ζέρβας Μιλτιάδης, ποιητής

Είναι μια επιμελημένη έκδοση, που εκφράζει την αγάπη σας για το περιεχόμενό του. Προσωπικές σας στιγμές και σκέψεις για την κρίση που διανύουμε και που θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας. Είναι ξεκάθαρο πως έχετε αγκαλιάσει την ποίηση και σας το έχει ανταποδώσει με τη σειρά της κι αυτή.
Ενδεικτικοί στίχοι σας που ξεχώρισα..Μοναχική Πατρίδα. Χώμα …βαφτισμένο στ΄ αλμυρό νερό της Μεσογείου… Αερόστατο σε πορεία μοναχική. Ένα δέντρο φυτρώνει στους ώμους μου, μπλέκονται τα κλαδιά του στα μαλλιά μου. Το φως κρεμάστηκε στα ματοτσίνορά σου.



Μαρία Μησιάκου, ζωγράφος

Ευαίσθητε δέκτη των κοινωνικών κραδασμών, είναι καλό που φόρτωσες τις λέξεις σου στα χάρτινα καραβάκια και τις άφησες ν ' ανοιχτούν στο πέλαγος...
Μπόρεσες με λέξεις να υφάνεις το παρελθόν, το παρόν και το όνειρο, κρατώντας ... το κουτί των αξιών ... στις υπόγειες διαδρομές, τις αδιέξοδες ... γιατί κάθε σήμερα ξημερώνει χθες ... κανείς δεν ακούει κανένα.
Όμως εσύ, λέξεις και όνειρα στο λευκό χαρτί καρφώνεις, έξω από τα όρια ...


Γιώργος Χ. Θεοχάρης, ποιητής
Ποίηση υπαρξιακή, όπου ευτυχώς τα επικαιρικά ποιήματα, αφήνουν χώρο και για την ίδια την ποίηση.






Φώτης Κουγιουμτζής, δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής Ενεργών Πολιτών Περιστερίου

Ακόμα και αν ο τίτλος της ποιητικής συλλογής της Έμμας ήταν άλλος, πάλι οι λέξεις της θα αντιστέκονταν. Γιατί η Έμμα δεν περιορίζεται στις υπαρξιακές ανησυχίες της αλλά εξαιτίας αυτών αγγίζει τον δεσμώτη άνθρωπο και τον αναδεικνύει.
Τον αναδεικνύει ραπίζοντας ταυτόχρονα τον κοινωνικό εφησυχασμό.
Αγγίζει τον άστεγο που κατοικεί στο Κέντρο της Πόλης σε χαρτόκουτα. Η μοναξιά του την πληγώνει. Γίνεται μοναξιά της αλλά και γροθιά. Στέκεται δίπλα στον πρόσφυγα και τον μετανάστη με το μεγαλείο του ανθρώπου που πάνω από όλα, πάνω από κάθε ιδιότητα, βλέπει και αναδεικνύει τον άνθρωπο, ενώ ταυτόχρονα με απόλυτα καταγγελτικό λόγο αντιστέκεται στο ρατσισμό και τη βία.
Αν και η ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης είναι διάχυτη στο έργο της, ωστόσο ένα φευγαλέο φως μένει στον αναγνώστη. Αυτό που αφήνουν πίσω τους τα πεφταστέρια. Ή το φως που αφήνει πίσω της στο διηνεκές η ύπαρξη…..αυτών που έφυγαν, αυτών που θα φύγουν και αυτών που θα έρχονται και θα φεύγουν. Το φως που βλέπουν μόνο όσοι τις σκοτεινές νύχτες προσπαθούν να μετρήσουν τα άστρα.
Σε ευχαριστούμε Έμμα, που μας ταξίδεψες πάνω από την αγαπημένη μας Πόλη, το Περιστέρι , που μας γέμισε με νοσταλγικές αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια.
Μας ταξίδεψες όμορφα με το πλοίο της ποίησής σου, που έχει για κατάρτι του την ασυμβίβαστη πέννα σου και για πυξίδα του το ώριμο μυαλό σου.