"Το σπουδαίο στη μουσική είναι ότι μπορείς διαρκώς να ανακαλύπτεις καινούρια πράγματα, που σου δημιουργούν ερεθίσματα για να οδηγείσαι σε καινούριες εμπνεύσεις εκτέλεσης ή δημιουργίας" Η Σάσα Παπαλάμπρου μιλάει στο Nlp Radio

Σάσα διαβάζουμε στο βιογραφικό σου ότι η ενασχόληση σου με τη μουσική ξεκίνησε από τα παιδικά σου χρόνια. Ποια ήταν αυτά τα πρώτα ερεθίσματα που δέχτηκες σε αυτή την ηλικία;

Γεννήθηκα σε μουσικό περιβάλλον. Με έναν πατέρα που έπαιζε κιθάρα και μπουζούκι, μία μητέρα πιάνο και ακορντεόν και δύο πολύ μεγαλύτερα αδέρφια που έπαιζαν τα ίδια όργανα. Κι επίσης τραγουδούσαν όλοι.

Γεννήθηκες στην Δράμα. Θεωρείς ότι μια μικρή πόλη της περιφέρειας με λιγότερο αγχωτικούς ρυθμούς και ενδεχομένως λιγότερες επιλογές, προσφέρει καλύτερες συνθήκες για την ανάπτυξη των όποιων ταλέντων;

Όχι, είναι θέμα καθαρά συγκυριακό.  Νομίζω ότι ταλέντο, εφόσον υπάρχει, θα σου χτυπήσει την πόρτα σε οποιαδήποτε συνθήκη. Εξαρτάται πόσο εκκωφαντικός είναι αυτός ο χτύπος, προκειμένου να μπεις στη διαδικασία να το αναπτύξεις και να αποτελέσει γνώμονα των γενικότερων επιλογών σου.

Στη συνέχεια πραγματοποίησες πολυποίκιλες μουσικές σπουδές μεταξύ των οποίων και η φοίτηση σου στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου της Κέρκυρας, Πότε ένιωσες οριστικά και αμετάκλητα ότι η μουσική είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής σου;

Αυτό μάλλον το κατάλαβα από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι γενικότερα τον κόσμο γύρω μου! Δεν είναι τυχαίο που, σε πολύ μικρή ηλικία, γράφω με κραγιόν στον καθρέπτη της μητέρας μου «η ζωή είναι η μουσική», γεγονός που αναφέρω και στο βιβλιαράκι του δίσκου μου.

Υπηρετείς κατά βάση την jazz μουσική. Ένα είδος πολύ “ελεύθερο” και ανοιχτό εκφραστικά αλλά συνάμα πολύ δύσκολο στην ερμηνεία και στην εκτέλεση. Τι είναι αυτό που σε τράβηξε κοντά της και ποιες οι βασικές επιρροές σου;

Δε μπορώ να απαντήσω ξεκάθαρα σε αυτό γιατί πολύ απλά δεν ξέρω. Το ένα γεγονός εντοπίζεται σε οικογενειακό ντοκουμέντο, όπου η μητέρα μου παίζει στο πιάνο το «Summertime» του George Gershwin κι εγώ, πάρα πολύ μικρή, χορεύω! Επίσης, στα 16, όταν στο μαγαζί του αδερφού μου εμφανίζεται ένα τοπικό συγκρότημα που παίζει τζαζ, βιώνω την απόλυτη συγκίνηση αλλά και την οικειότητα, την οποία δε μπορώ να εξηγήσω. Έτσι, μπήκα στον κόσμο της τζαζ, ενώ πολύ σύντομα ακούω την Aziza Mustafa Zadeh, που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις μουσικές μου κατευθύνσεις.

Η jazz είναι μια μουσική που στη χώρα μας παράγει πολλούς και σπουδαίους μουσικούς, σε πολλές περιπτώσεις όμως άγνωστους σε αυτό που λέμε “ευρύ κοινό”. Πόσο εύκολο είναι για καλλιτέχνες του είδους σαν και σένα να επικοινωνήσουν αυτή τη μουσική σε μια μικρή αγορά όπως η ελληνική;

Εκ των πραγμάτων, ο μουσικός της τζαζ, τόσο στην ελληνική σκηνή όσο και στην παγκόσμια, γνωρίζει πολύ καλά ότι, κατ’ αναλογία και στις δύο περιπτώσεις, το έργο του αφορά λίγους. Όχι γιατί δεν τον ενδιαφέρει να ακουστεί σε όλους, αλλά γιατί πράγματι το είδος αυτό δεν ανήκει στα λεγόμενα «εύπεπτα» είδη που μπορούν να συγκινήσουν τον περισσότερο κόσμο. Έτσι, το κίνητρο που παίζει τζαζ δεν είναι η μεγάλη αποδοχή, αν και κατά τη γνώμη μου, πάντα θα πρέπει να αναζητούνται τρόποι με τους οποίους η μαγεία αυτή της μουσικής να «φτάσει» στα αυτιά των περισσοτέρων και να τους συναρπάσει.

Διαβάζοντας το βιογραφικό σου διαπιστώνει κανείς ότι είσαι ένας άνθρωπος που δεν σταματά ποτέ την καλλιτεχνική του εξέλιξη, όπως και τις σπουδές του ευρύτερα. Άσχετα από την επαγγελματική σου πορεία και σε μια εποχή που το εύπεπτο, το γρήγορο και το φτηνό κυριαρχούν στη κοινωνία, πόσο σημαντικό θεωρείς ότι είναι αυτό για τον ίδιο σου τον εαυτό αλλά και σαν επιλογή γενικότερα;

Χμμ, σημαντικό; Μόνο σαν μονόδρομο μπορώ να το δω, τόσο στο εκτελεστικό όσο και στο σπουδαστικό κομμάτι. Αν θεωρήσει κάποιος ότι έχει φτάσει στο σημείο που μπορεί να νιώσει ότι τα έχει αντιληφθεί όλα, έχει αποτύχει παταγωδώς! Μα και αυτό είναι το σπουδαίο στη μουσική, ότι διαρκώς ανακαλύπτεις καινούρια πράγματα, που σου δημιουργούν καινούρια ερεθίσματα κι οδηγείσαι σε καινούριες εμπνεύσεις. Το στοίχημα είναι ο «ανταγωνισμός» με τον εαυτό σου και τίποτα άλλο. Όχι για να αποδείξεις κάτι, αλλά για να επιβεβαιώσεις, ακόμα και σε αυτό το μικρό κομμάτι της μουσικής, την προσδοκώμενη πορεία του ανθρώπου προς το ανώτερο.

Στη μέχρι τώρα πορεία σου έχεις συμπράξει με πολλούς μουσικούς και έχεις πραγματοποιήσει ευρύτερες συνεργασίες ακόμα και στο θέατρο. Ποιες θεωρείς ότι ήταν οι πιο κομβικές ως τώρα για την καριέρα σου;

Σίγουρα ξεχωρίζω τη συνεργασία μου με το σπουδαίο διεθνή μουσικό της τζαζ, Δημήτρη Βασιλάκη. Ταυτοχρόνως, καθοριστικό ρόλο στην προσέγγιση του ευρύτερου μουσικού ρεπερτορίου, καθώς και των μουσικοθεατρικών παραστάσεών μου έπαιξε ο ταλαντούχος συνθέτης και αγαπημένος φίλος Νίκος Κολλάρος. Δε θα μπορούσα όμως να παραλείψω και τη συνεργασία μου με τον μεγάλο Γιάννη Κούτρα, με τον οποίο έχω τη χαρά και την τιμή να συνεργάζομαι τα τελευταία χρόνια.

Το 2017 κυκλοφόρησες την πρώτη σου προσωπική δισκογραφική δουλειά με τον τίτλο “Crama”. Ένα έργο με δικές σου διασκευές και ενορχηστρώσεις σε jazz ύφος, πασίγνωστων παραδοσιακών τραγουδιών που όλοι στη χώρα μας έχουμε νιώσει λίγο – πολύ ως βίωμα. Ποιο ήταν το κίνητρο για να επιλέξεις κάτι τέτοιο για να συστηθείς δισκογραφικά;

Κίνητρο ήταν το να καταθέσω τον τρόπο με τον οποίο πορεύτηκαν αυτά τα 2 φαινομενικά διαφορετικά είδη μέσα μου.  Η ζύμωσή τους πραγματώθηκε κατά τη διάρκεια όλης της ζωής μου∙ από τα παιδικά βιώματα στη Δράμα, τα πανεπιστημιακά χρόνια της Κέρκυρας, την πρώτη μου καλλιτεχνική δράση στη Θεσσαλονίκη κι την κατάληξή μου, έως τώρα τουλάχιστον, στην Αθήνα, με τις τόσες διαφορετικές μουσικές εμπειρίες. Ήταν η ειλικρινέστερη σύστασή μου στο κοινό.

Σάσα τι είναι η μουσική για σένα;

Αυτό που σου ανέφερα προηγουμένως∙ ζωή!

Σάσα σε ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη συνέντευξη και σου ευχόμαστε καλή συνέχεια στη πορεία σου! Θα θέλαμε για κλείσιμο να μας αναφέρεις τα μελλοντικά σου σχέδια.

Στις 21 Ιανουαρίου στο KOTES - X Booze παρουσιάζω το Crama με τους καταπληκτικούς Σωκράτη Γανιάρη στα ντραμς και Χρήστο Κεχρή στο ηλ. μπάσο. Στις 24, εμφανίζομαι στο ΙΛΙΟΝ plus με το κουαρτέτο του Δημήτρη Βασιλάκη, ενώ στις 25 παίζουμε με τη συγκλονιστική ερμηνεύτρια Μαρία Σουλτάτου στο The Zoo στο Χαλάνδρι. Παράλληλα, ετοιμάζονται εμφανίσεις με τον Γιάννη Κούτρα, στην Πτολεμαΐδα, την Κύπρο, αλλά και τον Ιανό στην Αθήνα.

Σάσα Παπαλάμπρου

Η Σάσα Παπαλάμπρου γεννήθηκε στη Δράμα. Από την παιδική της ηλικία έκανε μαθήματα κλασικού πιάνου και λοιπών θεωρητικών μαθημάτων. Πήρε το πτυχίο Αρμονίας, με βαθμό άριστα παμψηφεί. Σπούδασε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο της Κέρκυρας, στο τμήμα Μουσικών Σπουδών, κάνοντας παράλληλα μαθήματα κλασικής φωνητικής.
Έκανε εξειδικευμένες σπουδές πάνω στο jazz τραγούδι, παρακολουθώντας πολυάριθμα σεμινάρια, καθώς επίσης και στο jazz πιάνο.

Είναι καθηγήτρια φωνητικής, και λοιπών θεωρητικών μαθημάτων, στα πλαίσια συνεργασίας της με ωδεία της Κέρκυρας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Από τα 19 της χρόνια έως σήμερα έχει συνεργαστεί με μουσικές σκηνές, piano bars και ξενοδοχεία Θεσσαλονίκης, Αθήνας και λοιπών πόλεων, ως τραγουδίστρια και πιανίστα, με ρεπερτόριο jazz, latin, καθώς και ελληνικό ρετρό. Έχει συμμετάσχει σε συναυλίες ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, σε όλη την Ελλάδα.

2007: Σάσα Παπαλάμαπρου-Δημήτρης Γουμπερίτσης Duo (μπάσο-φωνή), Μύλος Θεσσαλονίκης
2008: Φεστιβάλ Jazz στη Θεσσαλονίκη: Σάσα Παπαλάμπρου-Δημήτρης Γουμπερίτσης Duo
Χειμώνας 2008: Τρένο στο Ρουφ – Σάσα Παπαλάμπρου μαζί με τους Έψιλον
Χειμώνας 2009-2010: Μουσική Σκηνή Καφεθέατρο – Σάσα Παπαλάμπρου – Ανεμιστήρας
Καλοκαίρι 2010-Χειμώνας 2010-2011: Μουσική Σκηνή ΠΥΡΗΝΑΣ – Σάσα Παπαλάμπρου – Πορτραίτο
Χειμώνας-Καλοκαίρι 2011: Περιοδεία Ζωή Παπαδοπούλου – Σάσα Παπαλάμπρου
Εμφανίσεις σε Malt and Jazz και Μύλο (Θεσσαλονίκη), Παράφωνο, Μπαράκι του Βασίλη, Αισώπου Μύθος, Αφανείς, Κόμης, Tapas bar και στην τηλεόραση της ΕΡΤ.