Ο Πινόκιο των Γκαρόνε- Μπενίνι είναι από άλλη κατηγορία παραμυθιού

Το 2015 ο Ματέο Γκαρόνε με το «Παραμύθι των παραμυθιών» περιέγραφε τις δυνάμεις (μεταφυσικές και παράδοξες) που κινούν τρία βασίλεια με τα διδάγματα να αφορούν στην αδυναμία των θνητών ηρώων να αποδεχτούν την μοίρα τους. Φέτος ο Ιταλός σκηνοθέτης επιστρέφει στο φαντασιακό με όχημα την ιστορία του «Πινόκιο».

Στο πλευρό του συναντάμε τον Ρομπέρτο Μπενίνι ο οποίος είχε επίσης καταπιαστεί με τον μύθο του Πινόκιο το 2002 κι εδώ υποδύεται τον Τζεπέτο. 

Ο νέος «Πινόκιο» είναι ένα σκληρό, απόκοσμο αλλά και αισιόδοξο στον πυρήνα της καρδιάς του παραμύθι, που επιχειρεί να φέρει στην εικαστική μεγαλοπρέπεια των εικόνων του κάποιες ποιητικές, αλληγορικές πινελιές που κάνουν τη διαφορά στην ιστορία ενηλικίωσης του αγαθού και ξύλινου ήρωα.

Υπόθεση

Ο ξυλουργός Τζεπέτο φτιάχνει μια μαριονέτα, τον Πινόκιο, που αρχίζει να μιλάει και να συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος. Ο Τζεπέτο, τον έχει σαν γιο του και θέλει να τον στείλει σχολείο αλλά ο Πινόκιο μαγεύεται από ένα περιπλανώμενο θίασο με ξύλινες μαριονέτες και το σκάει μαζί τους.

«Το μεγαλύτερο θέαμα στον κόσμο»

Το πιο διάσημο παραμύθι της ιταλικής λογοτεχνίας ανήκει στον Κάρλο Κολόντι ο οποίος το 1883 το εμπνεύστηκε την ιστορία του Πινόκιο αρχικά σαν μια σκοτεινή παραβολή για την διαρκώς παρηκμασμένη ιταλική κοινωνία και μάλιστα με απαισιόδοξο φινάλε καθώς ο αφελής ήρωας έβρισκε τραγικό τέλος κρεμασμένος από μια βελανιδιά. Ο Κολόντι όμως αναγκάστηκε από τον εκδότη του να αλλάξει το σκληρό τέλος της ιστορίας και να προσδώσει στις περιπέτειες του ήρωα του πιο light χαρακτηριστικά.

Ο Γκαρόνε πάντως μένει πιστός στο αρχικό πνεύμα του Κολόντι και κάνει τις περιπέτειες του Πινόκιο αρκετά επώδυνες. Παρά την παιδικότητα της γραφής (οι περισσότεροι ήρωες είναι ανθρωπόμορφα ζώα με σκανδαλιάρικες λεπτομέρειες όπως το δίδυμο της αλεπούς και του γάτου  ή εντυπωσιακές παρουσίες όπως είναι αυτή της γυναίκας- σαλιγκάρι) το φιλμ διατηρεί μια έντονη αίσθηση μελαγχολίας ενώ δεν είναι λίγες οι στιγμές όπου η εικόνα σκληραίνει απότομα. Η εναρκτήρια σεκάνς με τον φτωχό Τζεπέτο να ψάχνει να βρει λίγο φαγητό, δίνει τον τόνο μιας ιστορίας που με δυσκολία μπορεί να γίνει ανάλαφρη ή παιχνιδιάρικη. Ακόμη κι όταν ο Τζεπέτο του σπαρταριστού Ρομπέρτο Μπενίνι εμπνέεται την μαριονέτα που θα γίνει «το μεγαλύτερο θέαμα στον κόσμο» ξέρουμε ήδη ότι η προσπάθεια του θα γνωρίσει αμέτρητα εμπόδια.

Το μαγικό ξύλο που θα του χαρίσει ο μαστρο-Τσιλέτζια θα φέρει την αλλαγή που ζητά («έγινα πατέρας» τραγουδά με ενθουσιασμό ο Τζεπέτο ξυπνώντας τους έκπληκτους γείτονες όταν ο Πινόκιο τον αποκαλεί μπαμπά) αλλά από το επόμενο κιόλας πρωινό αρχίζουν τα προβλήματα. Όλες οι γνωστές περιπέτειες του Πινόκιο (οι δύο κλέφτες που σχεδιάζουν να τον ληστέψουν, το τσίρκο με τις μαριονέτες, η μεταμόρφωση των παιδιών σε γαϊδούρια, η φάλαινα που τον καταπίνει κ.α) ξεδιπλώνονται στην ταινία του Γκαρόνε σαν μια ιστορία περιπλάνησης με όχημα την ενηλικίωση. Ο «Πινόκιο» δεν έχει σχέση ούτε  με το φιλμ που είχε σκηνοθετήσει στα 00ς ο Μπενίνι (κρατώντας μάλιστα τότε και το ρόλο του Πινόκιο) ούτε φυσικά με τη ντισνεϊκή ταινία κινουμένων σχεδίων του 1940. Είναι κυρίως μια δημιουργία που εξερευνά το έρεβος της ανθρώπινης φύσης και την συνειδητοποίηση της ωριμότητας (ή αναγνώρισης του εαυτού) που έρχεται μετά από το τέλος μιας μακρόχρονης και σκληρής περιπλάνησης.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Τίτλος: Pinocchio

Σκηνοθεσία: Ματέο Γκαρόνε

Σενάριο: Ματέο Γκαρόνε, Μάσιμο Κετσερίνι

---

Παίζουν: Ρομπέρτο Μπενίνι, Φεντερίκο Ιελάπι, Ρόκο Παπαλέο, Μάσιμο Κετσερίνι, Μαρίν Βακτ

Διάρκεια: 125'

Χώρα: Ιταλία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία

Έτος: 2019

Rating: 3

Διανομή: Odeon