NLP RADIO GR: Ο Ιωάννης Δεγδέκης μιλάει για τους THE DAMNATION PROJECT στο Nlp Radio

Σε καλωσορίζουμε! Μίλησε μας αρχικά για την έως τώρα πορεία των The Damnation Project και το που βρίσκονται τώρα.

Η μπάντα ξεκίνησε στην Αθήνα το 2010, έκανε αρκετές εμφανίσεις μέχρι το 2012, μετά μετακόμισε στη Καβάλα όπου και συνέχισε να παίζει σε πόλεις της Β. Ελλάδος μέχρι το 2015 που μπήκε σε «παύση». Δισκογραφικά έχουν κυκλοφορήσει 3 άλμπουμ, το 2012,2014, και 2016 με σπουδαίες κριτικές σε ελληνικό και διεθνή τύπο και πάμε τώρα δυνατά σε νέες περιπέτειες!

Πότε ξεκίνησες την ενασχόληση σου με την μουσική και με ποια αφορμή;

Ξεκίνησα σαν αυτοδίδακτος κιθαρίστας στην εφηβεία, όπως χιλιάδες άλλα παιδιά. Δεν υπήρχε συγκεκριμένη αφορμή, απλά άκουγα τον ήχο της κιθάρας όλη μέρα στο μυαλό μου και ήξερα ότι αυτό θέλω και μπορώ να κάνω και μάλιστα με σχετική ευκολία.

Ποιες είναι οι πρώτες μουσικές που αγάπησες; Θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασες;

Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα εγώ ήταν μία συλλογή των Lynyrd Skynyrd, το Gold n Platinum. Ο δεύτερος ήταν Stones, και γενικά είχα πολύ αγάπη με τους Stones από πολύ μικρή ηλικία και είναι από τα πρώτα μου ακούσματα, μαζί με Iron Maiden, Scorpions, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Παύλο Σιδηρόπουλο και άλλα πολλά σαν παιδί. Σαν έφηβος, όταν έπιασα τη κιθάρα άκουγα πολύ Nirvana, Doors, Led Zeppelin και Eloy. Α και σε όλη μου τη ζωή άκουγα φανατικά Michael Jackson. Δεν ξέρω πως τα συνδυάζω όλα αυτά πραγματικά!

Το νέο άλμπουμ “4” από όσο καταλαβαίνουμε είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει σύντομα. Μίλησε μας για αυτή τη δουλειά.

Είναι κομμάτια που ηχογραφήθηκαν μεταξύ 2017-2019, και ξεφεύγουν από το κλασικό στυλ των Damnation Project. Λιγότερο progressive και post και περισσότερο pure rock. Ήταν αυτό που ήθελα να κάνω και αυτό που με καλούσε συνθετικά τα χρόνια που πέρασαν. Λόγω έλλειψης χρόνου, τα φωνητικά ηχογραφήθηκα στα τέλη του 2021 και στις αρχές του 2022, οπότε μετά τη μίξη και το μάστερ είμασταν έτοιμοι επιτέλους να αρχίσουμε να κυκλοφορούμε κάποια singles.

Τα πρώτα singles που κυκλοφόρησαν είναι τα “I Can See You” και “Woman” και είναι αρκετά διαφορετικά. Εξήγησε μας γιατί επέλεξες τα συγκεκριμένα κομμάτια ως πρώτα δείγματα του νέο άλμπουμ.

To “I Can See You” είναι το πιο μεγάλο και πιο πειραματικό κομμάτι του άλμπουμ. Παραδοσιακά, υπάρχει πάντα ένα μεγάλο κομμάτι σε κάθε άλμπουμ. Επέλεξα να ξεκινήσω με αυτό γιατί ήταν πιο κοντά σε αυτό που ο κόσμος θυμάται σαν Damnation Project, και επίσης επειδή είναι τρομερά πειραματικό και δυνατό, και ιδιαίτερο, ήθελα να κάνω «θόρυβο» γύρω από την επανεμφάνιση του ονόματος στα δρώμενα. Θα ξένιζε να ξεκινήσω μετά από τόσα χρόνια με κάτι τόσο διαφορετικό όπως το “Woman”, αλλά ήταν καλή στρατηγική να είναι το δεύτερο single, αφού μόλις ο ακροατής φάει τη σφαλιάρα από το “I Can See You”, και θυμηθεί ποιοι είμαστε και τι κάνουμε, μπορεί να ανεβάσει τη διάθεσή του με ένα φουλ ραδιοφωνικό 3λεπτο κομμάτι που είναι από αυτά που θες να δυναμώσεις στο αυτοκίνητό σου. Και πιστέψτε με, έχει πολλά τέτοια στο νέο άλμπουμ…

Τι επέδρασσε στη δημιουργία αυτού του άλμπουμ μουσικά και όχι μόνο;

Στιχουργικά ήταν μία περίοδος μεγάλης αναζήτησης και πολλών «σοκ» και πολύ θυμού. Όλο αυτό πέρασε μέσα στις ιστορίες που έπλασα στα κομμάτια. Τώρα μουσικά, νομίζω ότι για κάποιο λόγο, τα τελευταία πέντε έξι χρόνια άρχισε πάλι να μου αρέσει ένας πιο pure 70s rock ήχος στη κιθάρα και σε όλη τη μουσική γενικότερα, άρχισα να απεχθάνομαι τη πολύ παραμόρφωση, το ηχόχρωμα της metal κιθάρας, και να πειραματίζομαι με πιο rock ήχους, και στυλ παιξίματος. Όλο αυτό έφερε συνθέσεις διαφορετικές από το παρελθόν και νομίζω είναι και λογικό να αλλάζεις χρώμα μία μπάντα όταν έχει ήδη μία πορεία 12 ετών.

Ποιες είναι οι ευρύτερες μουσικές επιρροές σου; Ποιους καλλιτέχνες και συγκροτήματα έχεις ως πρότυπα;

Αυτή είναι μία κουβέντα που αν ξεκινήσουμε δεν θα έχει τέλος, γιατί ακούω πολλά διαφορετικά πράγματα μέσα σε μία ημέρα μπορεί και μέσα σε μία ώρα. Ενδεικτικά θα σου αναφέρω ποιων καλλιτεχνών τις δουλειές αγόρασα τους τελευταίους 2-3 μήνες για να πάρεις μια γεύση. Gary Moore, U2, Amy Winehouse, Offspring, Pain of Salvation, Leprous, Al di Meola, αλλά μπορεί να θέλω μέσα στην ίδια μέρα να ακούσω και Χάρις Αλεξίου, και στα καπάκια Duke Ellington. Δεν βγάζεις άκρη με μένα.

Τι να αναμένουμε μετά την κυκλοφορία του “4”; Θα υπάρξουν ζωντανές εμφανίσεις;

Καταρχήν δεν έχω αποφασίσει ακόμη την ακριβή ημερομηνία κυκλοφορίας. Θα βγουν άλλα 1-2 singles μέσα στους επόμενους μήνες και ίσως, λέω ίσως, δοκιμάσω άλλο ένα remix το άλμπουμ πριν το κυκλοφορήσω. Γενικά είμαι τελειομανής με τον ήχο και σίγουρα δεν έχω φτάσει στο επίπεδο που θέλω ακόμη. Έπειτα, είμαστε ήδη σε πρόβες με το νέο σχήμα, είναι αρχή ακόμη αλλά πάμε καλά, έχουμε χημεία μουσική και πολύ καλό κλίμα, και αν δεν προκύψει κάποιο φεστιβάλ το καλοκαίρι, πιστεύω από φθινόπωρο να κάνουμε κάποιες εμφανίσεις στη Β. Ελλάδα.

Ποια είναι η άποψη σου για τη σημερινή ελληνική μουσική σκηνή; Ξεχωρίζεις κάποιους καλλιτέχνες;

Ελάχιστους! Το ελληνόφωνο ροκ πέθανε, κακώς για μένα, το αγγλόφωνο είναι πολύ φασαρία για το τίποτα, και αν εξαιρέσεις τους VIC και τους Rotting Christ, προσωπικά εγώ δεν ακούω τίποτε άλλο. Συχνά πυκνά ανακαλύπτω underground μπάντες στη χώρα μας που ζωγραφίζουν, αλλά χρειάζονται ευκαιρίες για να προχωρήσουν και επαγγελματισμό. Και στα 2 χωλαίνουμε στη χώρα αυτή.

Σε ευχαριστούμε πολύ! Για το τέλος θα θέλαμε να μας πεις για τα αμέσως επόμενα σχέδια σου και ό,τι άλλο θα ήθελες να συμπληρώσεις.

Από σχέδια άλλο τίποτα! Για αρχή να κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ και μέχρι τότε, πάρε και μία είδηση, παράλληλα με τις πρόβες μας, βρίσκομαι στις ηχογραφήσεις μίας μελοποίησης ενός κλασσικού έργου μεγάλου Έλληνα ποιητή. Αυτό και αν θα είναι έκπληξη αν κυκλοφορήσει με το τίτλο Damnation Project, πρώτον για το ότι θα είναι η πρώτη ελληνόφωνη κυκλοφορία, αλλά κυρίως γιατί το στυλ της μουσικής είναι, για άλλη μία φορά, κάτι που δεν έχω ξανακάνει. Εκτός και αν έχετε ακούσει Damnation Project με μπουζούκι!