Οι ALTRIBE στα 8 χρόνια της δισκογραφικής παρουσίας τους έχουν κυκλοφορήσει 4 ολοκληρωμένα cd, 1 digital EP και 2 digital singles. Σημαντικός απολογισμός που σε συνδυασμό με τις ζωντανές τους εμφανίσεις δημιουργούν ένα αξιόλογο βιογραφικό. Μας μιλούν στις παρακάτω γραμμές για τους σημαντικούς σταθμούς της μέχρι τώρα πορείας τους και για τα σχέδια τους για το μέλλον.
(Απαντάει ο Albert Παναγιωτόπουλος, drummer-συνθέτης- στιχουργός)
Παιδιά σας
καλωσορίζουμε. Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Πως ξεκινήσατε, ποιοι ήταν οι
δημιουργοί και ποιοι οι στόχοι του σχήματος;
Το project ξεκίνησε από εμένα, σε μια φάση της ζωής μου που είχα γράψει
κάμποσα ροκ τραγούδια με αγγλικό στίχο και μάζεψα μερικούς φίλους μουσικούς να
τα προβάρουμε και να τα παίξουμε ζωντανά. Στο παρελθόν είχα ζήσει μια ζωή
μουσικού με ωραία παιξίματα, καλοπληρωμένα και με high
συνθήκες. Δυστυχώς, το να κάνεις αγγλόφωνο ροκ στην Ελλάδα και ειδικά από το
2010 και μετά που άρχισε η κρίση, αποδείχτηκε δύσκολο. Παρ’ όλα αυτά περάσαμε
πολλές όμορφες στιγμές, προσφέροντας ψυχαγωγία, παίρνοντας χειροκρότημα και δημιουργώντας
τη δική μας ιστορία.
Το τωρινό σχήμα
είναι το ίδιο με το αρχικό;
Όχι, από το group έχουν περάσει αρκετοί, πολύ καλοί μουσικοί λόγω
των γνωριμιών μου από τη session καριέρα μου και τους world fusion
δίσκους που είχα κάνει πριν φτιάξω τους Altribe. Όμως τα τελευταία έξι χρόνια η
σύνθεση είναι σταθερή, ένα πιο ήρεμο περιβάλλον θα έλεγα, για να γίνεται και η
ανάλογη δουλειά.
Ο μουσικός
προσανατολισμός ήταν ξεκάθαρος απ΄ την αρχή ή υπήρξαν διαφοροποιήσεις στην
πορεία;
Στην αρχή βγήκαν οι πρώτες επιρροές και το ύφος ήταν προς το
κλασικό blues rock και λόγω σύνθεσης μελών, πιο progressive. Κατόπιν βγήκε μια ανάγκη για έναν
άλλο ήχο, πιο εναλλακτικό όπως λέγεται και σ΄ αυτό ευθύνεται αρκετά και η Fiona
Λαμπρίδη, η φωνή
του γκρουπ. Μπορεί να βοήθησε και το Βερολίνο που βρισκόμασταν εκείνο τον
καιρό. Στον τελευταίο δίσκο θέλαμε να γίνουν τα πράγματα πιο ανάλαφρα, πιο up
tempo,
νοιώσαμε περισσότερο μια pop διάθεση. Εδώ μπορεί να βοήθησε το Λονδίνο... Η μουσική και η ζωή γενικά
είναι μια πορεία που δε ξέρεις που θα σε βγάλει. Την πας και σε πάει.
Ποιός ή ποιοι
δημιουργούν την μουσική σας συνθετικά και στιχουργικά;
Τους στίχους στην πλειοψηφία τους γράφω εγώ και τη μουσική επίσης.
Αρκετή μουσική γράφει και η Fiona. Πολλά τραγούδια βγάζουμε μαζί, όπου δε μπορείς να ξεχωρίσεις ποσοστά,
αν και μας τα ζητάνε στην κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων…
Τι είναι αυτό που
σας δίνει ώθηση στο να γράψετε μουσική και να την παρουσιάζετε στον κόσμο;
Μια ανάγκη έκφρασης, δημιουργίας και μοιράσματος της. Αυτό που
έχει ανάγκη ο περισσότερος κόσμος και το κάνει με διάφορους τρόπους, καλλιτεχνικούς
ή μη. Επίσης μια φιλοδοξία, η οποία είναι ευγενής, θέλω να πιστεύω.
Επιρροές έχετε
στην δημιουργία της μουσικής σας;
Αυτή είναι μια ερώτηση που γίνεται κατά κόρον, αλλά που είναι
δύσκολο να απαντηθεί. Επιρροές είναι τα πάντα, λίγο ως πολύ, συνειδητά ή
υποσυνείδητα. Στο καθαρά μουσικό μέρος, έχουμε επιρροές από πολλά blues,
rock,
jazz και
κλασικά είδη επίσης.
Θα μας πάτε μια
βόλτα στα σημαντικότερα μέρη που έχετε εμφανιστεί ζωντανά, λέγοντας μας τις
εμφανίσεις που έχετε κάνει;
Έχουμε κάνει αρκετά lives όλα αυτά τα χρόνια, αλλά αυτά που θυμάμαι έντονα είναι στη Sfiga
music theater, στο The Zoo στο Χαλάνδρι και στο φεστιβάλ Γιορτές
της Γης στη Βλάστη Κοζάνης. Ενδιαφέρον είχε και μια παρουσία μας στο Jagger
club
στο Βερολίνο. Εμφανίσεις επίσης στον Σταυρό του Νότου, Αρχιτεκτονική και άλλα.
Δισκογραφικά
έχετε μια σημαντική παρουσία μέχρι τώρα. Θα μας κάνετε μια αναδρομή στις προηγούμενες
δουλειές σας με τις πιο σημαντικές λεπτομέρειες που χρειάζεται να ξέρουμε;
O πρώτος δίσκος, «το Θαύμα», βγήκε με
ελληνικό στίχο - σε κάποια τραγούδια είχαμε αντικαταστήσει τον αγγλικό. (Από
αυτόν βγήκε κι ένα single). Δεν ήταν κάτι που μας πολυ ταίριαζε τελικά, αλλά είχε μέσα
αρκετά ενδιαφέροντα μουσικά στοιχεία. Ο επόμενος, το “Aphrodisiac”,
ήταν μάλλον κλασικού ροκ προσανατολισμού. Περιέχει και μια διασκευή του Gimme
shelter των
Rolling Stones, ύστερα από άδεια της εταιρείας του συγκροτήματος. Ο τρίτος, το “Spooky
Train”,
κατά γενική ομολογία ήταν ο πιο ώριμος, σε ένα στυλ εναλλακτικού ροκ. Κατόπιν βγήκε
ψηφιακά μια Special Acoustic Version διαφόρων τραγουδιών μας, που περιείχε
και μια διασκευή του Love song των Cure. Και τέλος το digital single “Too late to
come back” με ποπ αισθητική, που μάλλον προετοίμαζε το έδαφος. Να πω εδώ
ότι οι περισσότερες διασκευές ξεκινούν από ιδέες της Φιόνας.
Και μετά απ΄ όλα
αυτά πρόσφατα κυκλοφορήσατε το νέο σας album με
τίτλο “The Promised Land”. Τι το διαφορετικό προτείνετε μέσα απ΄ αυτό το album σε σχέση
με τις προηγούμενες δουλειές σας;
Προσωπικά μου δημιουργήθηκε μια επιθυμία να γράψω χωρίς πολλές
αναζητήσεις μουσικές ή στιχουργικές. Κάτι πιο ανάλαφρο, πιο απλό, λίγο πιο
ξεκούραστο. Αν και πολλοί ήχοι και στίχοι έχουν το δικό τους ειδικό βάρος εκεί
μέσα. Επίσης ήθελα να έχει και ένα διασκεδαστικό τόνο το όλο θέμα, κάτι που
πολλές φορές δε του δίνουμε την ανάλογη σημασία. Και η πολύ κουλτούρα δεν είναι
για χόρταση στο ροκ.
Σε τι βαθμό είστε
ετοιμοπόλεμοι για τα επόμενα βήματα σας μέσα σ΄αυτή την περίεργη κατάσταση που
ζούμε;
Ετοιμοπόλεμοι είμαστε πάντα, πεδίο μάχης δε βλέπω να υπάρχει καθώς
οι συνθήκες στενεύουν όλο και περισσότερο. Η ζωντανή μουσική είναι πάντα
κόκκινο πανί για το κράτος, ειδικά αν δεν υπάρχουν διαπλεκόμενα συμφέροντα και ειδικά
στην Ελλάδα, που είμαστε χαμηλά πολιτισμικά. Όμως πιστεύω ότι δε μπορείς να
παγώσεις για πολύ έναν ολόκληρο κόσμο, όσο κι αν φαίνεται ότι έχει παραδοθεί.
Θα δούμε…
Τι να περιμένουμε
άμεσα απ΄ τους ALTRIBE δισκογραφικά και συναυλιακά;
Ετοιμάζουμε έναν Rock δίσκο με πολλές κιθάρες, με μεσαίες συχνότητες και πιο βαρύ ήχο.
Είναι κάτι που προσωπικά έχω έντονη επιθυμία να κάνω. Ίσως να κλείνει ένας
μεγάλος κύκλος εκεί απ’ όπου άρχισε, με όλη τη γνώση, την εμπειρία και την
εξέλιξη που φέρνει ο χρόνος. Συναυλιακά, όπως είπαμε, είμαστε σε αναμονή.
Σας ευχαριστούμε
πολύ και σας ευχόμαστε καλή συνέχεια.
Ευχαριστούμε κι εμείς. Καλή συνέχεια και σε εσάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου