Κριτική θεάτρου : Γιώργος Χατζάκος - Καίτη Μπαλή
Μπορεί ένα άδειο σκηνικό με μόνο δύο καρέκλες που αργότερα
πολλαπλασιάζονται για τις ανάγκες του σεναρίου και δύο ηθοποιοί να καταφέρουν να γεμίσουν μία παράσταση;
Κι όμως μπορούν!
Κατ’ αρχήν ένα έργο που φέρει το βαρύγδουπο όνομα του Ιονέσκο
δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι για να το κριτικάρεις έτσι απλά! Εστιάζεις μοναχά στην απόδοση του έργου από τους ηθοποιούς
και παρατηρείς μέσα από το παίξιμο τους πόσο πολύ ή λίγο καταφέρνουν να σου
μεταδώσουν ολόκληρο το μεγαλείο του έργου.
Κι εδώ είναι και η χαρακτηριστική μαγεία της υπόθεσης που
μέσα από τις συνεχείς εναλλαγές των συναισθημάτων, την ασύγκριτη γοητεία του λόγου και τον τρόπο
παρουσίασης του βαθύτερου νοήματος, πάντα
σκηνοθετημένο άψογα από τον σημαντικό Γάλλο ηθοποιό και σκηνοθέτη Ζαν Πωλ
Ντενιζόν, οι δύο πρωταγωνιστές μεταφέρουν στο κοινό την συντροφικότητα με την απόλυτη
αφοσίωση του ενός στον άλλον, όπως και την στήριξη στα πιο τρελά όνειρα και «πιστεύω»
τους. Έχοντας διανύσει μια ζωή μαζί και φθάνοντας στο περιθώριο της τρίτης ηλικίας, ανεκπλήρωτα
όνειρα και ευσεβείς πόθοι γίνονται ψευδαισθήσεις που παρασύρουν το μυαλό και την ψυχή στις ακρότητες
αυτής της υπαρξιακής αγωνίας.
Ο πρωταγωνιστής μας έχει ένα μήνυμα να αποκαλύψει στην
ανθρωπότητα. Ένα μήνυμα που είναι ταυτοχρόνως δώρο στην κοινωνία αλλά και το «κύκνειο
άσμα» του. Είναι ένας ταπεινός «στρατηγός» πολυκατοικίας, κοινώς θυρωρός, που όμως
έχει μια μεγάλη αποστολή. Την γνωστοποίηση του μηνύματος. Οργανώνεται λοιπόν
μια ομιλία την οποία τιμούν με την παρουσία τους, και θα καθίσουν στις καρέκλες
του ακροατηρίου, όλα τα σημαντικά στην
ζωή του άτομα.
Οι καρέκλες όμως θα παραμείνουν αντικειμενικά άδειες. Οι
θεατές του έργου καταχειροκροτούν τις καθηλωτικές ερμηνείες των δύο ηθοποιών που σου κόβουν την ανάσα. Φυσικά και δεν θα
αποκαλύψουμε το τέλος, μόνο θα προτείνουμε να κάνετε δώρο στον εαυτό σας, την
σύντροφο σας και τους φίλους σας αυτή την παράσταση. Αυτή η παράσταση είναι η
κυριολεξία των λέξεων «καλό θέατρο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου